Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2013 23:57

Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 17 Αυγούστου 2013 21:21

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2013 23:57

Γράφτηκε από τον/την Super User

Εμφανίσεις: 2743

Ιστορία

Αρχαιότητα και ελληνιστικά χρόνια

Η ιστορία της περιοχής φτάνει μέχρι την αρχαιότητα, οπότε και αποτελούσε τμήμα του δήμου Βριγηνδαρίων, ο οποίος ήταν υπό την εποπτεία είτε της Καμείρου είτε της Ιαλυσού. Ο δήμος φημιζόταν για τα σύκα του, ενώ κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η γεωργία. Η ακμή του παρατηρείται κατά την ελληνιστική περίοδο, ενώ μεταξύ 7ου και 9ου αιώνα καταστράφηκε τρεις φορές: Πέρσες το 620, Άραβες το 653 και Τούρκους το 807.

Μεσαίωνας

Το 10ο αιώνα μ.Χ., ο δήμος διαλύεται και οι οικισμοί που τον αποτελούσαν συνενώθηκαν στη σημερινή πόλη του Αφάντου. Στη συνέχεια οι πληροφορίες για τα Αφάντου είναι συγκεχυμένες. Εικάζεται ότι ήταν ανάλογη με αυτήν της πόλης της Ρόδου.

Κατά την διάρκεια της Ενετοκρατίας, ο Μεγάλος Μάγιστρος διοικεί το νησί και ρυθμίζει την πολιτική και κοινωνική ζωή του νησιού. Το 1474, ο Μάγιστρος των Ιπποτών Ορσίνι εκδίδει ένα διάταγμα: «σε περίπτωση εχθρικής επιδρομής, τα χωριά Αφάντου, Ψίνθος, Αρχίπολη, Αρμία, Καλυθιές και Δεμαλία να αποσυρθούν στην Πόλη της Ρόδου».

Τουρκοκρατία

Το 1522, η Ρόδος περνάει υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρξαν ομαδικές εξισλαμίσεις.

Σύγχρονη ιστορία

Συγκεκριμένες πληροφορίες έχουμε το 1912, οπότε και οι Ιταλοί που έχουν καταλάβει το νησί χρησιμοποίησαν τα Αφάντου ως ορμητήριο για την κατάληψη της Ψίνθος, η οποία αποτελούσε καταφύγιο των Τούρκων. Η αποστολή τους, υπό το στρατηγό Αμέλιο, ήταν επιτυχής και οι επτά νεκροί τους τάφηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας των Αφάντου.

Το 1935, οι Ιταλοί προέβησαν στην απαλλοτρίωση των κτημάτων της περιοχής των Κολυμπίων, δημιουργώντας ένα πρότυπο γεωργικό χωριό, το San Benedetto. Χάραξαν δρόμους, χώρισαν την περιοχή σε τετράγωνα και έκτισαν την καθολική εκκλησία του Άγιου Βενέδικτου, ενώ ιδρύθηκαν και ιταλικά σχολεία, που για κάποιο χρονικό διάστημα είχαν αντικαταστήσει τα ελληνικά.

Μετά την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα το 1948 άρχισε η ανάπτυξη της περιοχής. Τα Κολύμπια ξαναπήραν το όνομά τους και τα κτήματα μοιράστηκαν στους ακτήμονες των γειτονικών χωριών. Η ταπητουργία ήταν μια παραδοσιακή ενασχόληση των γυναικών του Αφάντου μέχρι τα μέσα του 1960.

Οι κάτοικοι που ασχολούνται με την γεωργία δε βλέπουν τους κόπους τους να αμείβονται και η φτώχεια εξακολουθεί να τους καταπιέζει, με αποτέλεσμα γύρω στο 1959 να αρχίσει η μετανάστευση με κύριο τόπο προορισμού τη Γερμανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο πληθυσμός των Αφαντενών στην περιοχή «Γκούμμερσμπαχ» της Γερμανίας, φτάνει τα 1200 άτομα.

Η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής ξεκίνησε τη δεκαετία του '80 με την τουριστική αξιοποίηση της.

Το 1997 τα Αφάντου, η Αρχίπολη και τα Κολύμπια ενώθηκαν διοικητικά με το σχέδιο Καποδίστριας και δημιούργησαν (όχι για πολύ ομολογουμένως) το Δήμο Αφάντου.